Eindelijk heb ik een dagboek gevonden om 's avonds in te werken. Nee, ik heb het niet gekocht, want niets voldeed. Ik heb het echter zelf in elkaar gestoken onder de kundige leiding van Carine Heylighen. Echte stevige tekenbladeren werden geplooid en tot katernen samengevoegd en genaaid. Het waren niet alleen witte tekenpapieren, maar vooral afgedankte aquarellen en schetsen.
Het mochten ook halve bladeren zijn of doorschijnend of bruin papier.
Nu mogen al die oude papieren dienen.
Een tiental katernen voegde ik samen tot een dik boek dmv een koptische binding. Dat is een speciale manier van boekbinden. Je kan het helemaal plat laten open vallen om te kunnen werken zonder plooi.
Nu kan ik 's avonds beginnen met werken op een gedeeltelijk beschreven, bedrukt blad. Ik voeg er dan gewoon wat tekeningen, teksten of prenten aan toe.
Telkens voel ik, schrijf ik, zoek ik foto's en tekstjes en laat de inwendige kunstenaar zijn werk doen.
Het kan 2D zijn of 3D.
Na vele jaren en vele adviezen ben ik tot mijn eigen manier van werken gekomen. Het hoeft niet persé mooi te zijn, maar wel zinnig voor mezelf.
Er zit geen specifieke bedoeling achter. Het moet niet tot een echt resultaat komen. Het wordt altijd een verrassing. Het is dan pure expressie van wat er die dag was of juist niet was. De essentie komt in dat boek.
Het innerlijk kind mag er zijn en mag vrij spelen, zou Binu Singh zeggen. Nu mag het kliederen en klodderen, want zoveel jaren geleden mocht het dat allemaal niet. Nu dus wel.
Comments