In de zomermaanden heb ik me geamuseerd met hagewinde plukken en deze van bladeren te ontdoen.Zo kreeg ik lange plantaardige stengels/draden om iets mee te doen. Het had breien kunnen zijn of haken, maar het werd coiling.
Ik gebruikte de stengels van hagewinde en de naaitechniek “coiling”. Het is een techniek om onderleggers en mandjes te maken.
Deze techniek werd ook al in de oudheid gebruikt.
In het begin van de zomer ergerde ik me eerst aan alle onkruid in de tuin en vooral aan de hagewinde die alles overwoekerde.
Maar toen ik op het idee kwam om deze plant te gebruiken voor creatief werk veranderde mijn houding. Toen werd ik zelfs bang dat er onvoldoende zou zijn. Ik vroeg zelfs aan anderen om wingerd te mogen halen in hun tuin.
De techniek op zichzelf was prettig om te doen.
Tegelijk noteerde ik ook gevoelens en gedachten bij het werken.
Ik ben goed in verbindingen maken letterlijk en figuurlijk..
Dat was zo al in mijn kindertijd en dat is in het heden ook nog.
Verbinden van negatief (onkruid) tot positief (materiaal om iets mee te doen)
Verbinding is nooit af. Men kan blijven doorgaan met coiling.
Soms moest ik een warreboel in orde krijgen.
Van chaos tot orde.
Ook van natuur tot cultuur.
Oude gebruiken voor het nu. Terug naar het eenvoudige en het gewone.
Een gebruiksvoorwerp kan het worden zoals een mandje of een onderlegger.
Maar gewoon een spiraal of een cirkel vond ik voldoende.
