Een paar weken geleden waren we bij familie aan de Bodensee. Met een schoonzus bezocht ik er een tentoonstelling “Christo und Jeanne-Claude, ein Leben für die Kunst” Deze expo toont tekeningen en collages van de kunstenaars. Niettegenstaande Christo bekend is voor zijn grootschalige projecten was er hier wat kleinschaligs te zien.
Het ontgoochelde me wel wat. Maar ik kon het laten voor wat het “maar” was.
Toen we echter in het huis van mijn schoonzus terug kwamen werkte de tentoonstelling toch door.
Aangezien ik ook een tafelspreuk zocht in de tijdschriften die ik had (lees: Happinez) kon ik een paar verbindingen leggen met het inpakwerk van Christo.
Ik vond vier verschillende spreuken, eentje voor elk van de huisgenoten.
En het werd helder:
ik zou elke spreuk in krantenpapier verpakken met het meest eenvoudige touwtje, precies zoals Christo.
Het voelde heel spontaan en grappig.
Comments